Over

Als kind fietste ik op weg naar school dagelijks langs een kunstgalerij waar realistische schilderkunst tentoongesteld werd. Elke keer werd ik getroffen door zoveel vakmanschap en geduld om personen of alledaagse dingen te laten schitteren in mysterie. Toen ik vijftien jaar was kocht ik een boek van Juliette Aristides over realistisch schilderen, en ik nam me voor om ooit in de VS naar een academie te gaan uit de lijst achterin haar boek.

Toch ging ik niet meteen de kunstrichting uit omdat ik dacht dat zoveel moois niet aan te leren was en je met wel érg veel talent geboren moest zijn voor deze roeping. De kunstopleidingen waar ik weet van had gaven me te weinig handvaten om te leren wat ik wilde kunnen. Bij termen als ‘vrije expressie’ en schilder ‘naar je gevoel’ liep ik wat verloren, waardoor ik het tekenen en schilderen liever als hobby aanhield. Wel ging ik op zaterdagen in de leer bij Maarten Boffé, tot op heden mijn belangrijkste leermeester in het fijnschilderen.

In plaats van de kunst koos ik voor een rechtenstudie om op maatschappelijk vlak een steentje bij te dragen. Ik specialiseerde in migratie- en mensenrechten en na mijn studies trok ik naar Georgië om er stage te lopen bij het VN-Vluchtelingencommissariaat. In Tbilisi werd ik ongelooflijk geïnspireerd door de mensen om me heen: ik genoot met volle teugen van een maatschappij waar alles kon en die borrelde van het out of the box denken.

Na Georgië vestigde ik me in Brussel waar ik een tijdje als jurist werkte. Ik nam de levenslust waar ik in Georgië was ondergedompeld met me mee naar Brussel. Het was een smeltkroes van culturen en levensstijlen waar altijd wel wat te beleven viel en via mijn job kon ik echt ‘iets nuttigs’ doen voor de maatschappij.

Na twee fijne jaren in Brussel bekroop me een onmiskenbaar gevoel: het was tijd… tijd om de draad van het tekenen en schilderen nu serieus op te pikken. Op mijn zesentwintigste nam ik het boek van Juliette Aristides erbij dat ik op mijn vijftiende gekocht had. Ik zocht de academie uit die mij het meeste aansprak en zo geschiedde: van 2018 tot 2019 volgde ik één jaar les in de VS aan de Academy of Realist Art in Boston. Tijdens dat jaar ging er een nieuwe wereld voor me open. Dat tekenen en schilderen iets aanleerbaars was met werkmethodes en richtlijnen was volledig nieuw voor me. De technische manier van werken leunde volledig aan bij mijn persoonlijkheid als jurist, waarbij ik nood had aan een concreet pad om te volgen en ook kennis over waarom iets wel of niet werkt in je schilderij. Ik liet ik me in het bijzonder inspireren door Emanuela De Musis, Julie Beck, John Asimacopoulos, Eric Johnson en Garrett Vitanza. Zij toonden mij de grondslagen van het realistisch tekenen en schilderen.

Na mijn terugkeer uit de VS ging ik in Nederland samenwonen met mijn vriend Arjan. Aan onze woning is zijn meubelmakerij gevestigd, de vroegere kantoorruimtes kon ik inpalmen met mijn schilderactiviteiten. We brengen alle dagen samen door op ons creatief eiland, ieder binnen de eigen ambacht. Inmiddels hebben we een dochtertje Bonnie, en ook een kat, kippen, en twee adoptiehonden -vast gezelschap in mijn atelier.

Met de combinatie van technieken die ik geleerd heb bij mijn verschillende leermeesters wil ik precies dát gevoel van intimiteit en mysterie vatten in mijn werken wat mij als kind zo inspireerde. Het atelier is de ideale plek om me te wentelen in een wereld van creativiteit en ambacht. Hier kan ik me blijven ontwikkelen en op mijn beurt die kennis weer doorgeven. En jawel, realistisch tekenen en schilderen is wel degelijk aanleerbaar!